ناگفته هایی از وحشت هسته ای از ايران!!

به­ گزارش«.مدّاح.نیوز.».؛ وزنامه هاآرتص (Haaretz) در گزارشی تحت عنوان " آیا تهدید ایران، به دروغ از سوی اسرائیل و آمریکا ساخته شده است؟" نگاهی داشته به کتاب جدید گرت پورتر (Gareth Porter)، مورخ و محقق آمریکایی.

این کتاب که با نام " بحران ساختگی: داستان ناگفته از وحشت هسته ای" "Manufactured Crisis: The Untold Story of the Nuclear Scare” منتشر شده، با استناد به گزارش های آژانس بین المللی انرژی هسته ای (IAEA) و دیگر مدارک موجود، ثابت می کند که روایت غرب از برنامه هسته ای ایران دروغین بوده و این کشور به دنبال ساخت بمب اتمی نیست.

نوشتار هاآرتص در این باره را با هم مرور می کنیم:

««گرت پورتر، تاریخدان آمریکایی، آمریکا و اسرائیل را متهم کرد که سیاست های آنان در قبال ایران براساس شواهد دروغین و مدارک ساختگی است. روایت، داستانی است که ما به خود می گوییم و نه لزوما آنچه در واقع اتفاق می افتد. برای مثال، روایت "تهدید ایران" که به گفتمانی عمومی در اسرائیل تبدیل شده است.

کتاب جدید گرت پورتر، مورخ و محقق آمریکایی که متخصص در امنیت ملی ایالات متحده است، نشان می دهد چگونه وضعیت واقعی برنامه هسته ای ایران با روایت غرب از تهدید ایجاد شده توسط این کشور، هماهنگ نیست.

عنوان کتاب پورتر "بحران ساختگی: داستان ناگفته از وحشت هسته ای" می باشد و پیشاپیش نشان می دهد که این کتاب به خلاف جریان رایج در غرب حرکت می کند. ظاهرا پورتر تنها محققی است که بدون تعصب و منصفانه تمام گزارش های آژانس بین المللی انرژی هسته ای از دهه گذشته را مطالعه کرده است.

وی همچنین به گزارش های اطلاعاتی آمریکا درباره ایران از دهه های اخیر دسترسی داشته. به علاوه پورتر با چند نسل از مقامات آمریکایی مصاحبه و سخنان مقامات ارشد ایالات متحده در برابر کنگره را تجزیه و تحلیل کرده است.

 نتیجه این تحقیقات، کتابی با جزئیات بسیار و مستند برای تمام کسانی است که مشتاقند بدانند چگونه ما به بحران هسته ای با ایران "سناریوهای حمله" رسیدیم و آمار و گزارش های اطلاعاتی ساختگی را برای حمایت از پیش فرض های متعصبانه جعل کردیم.

درعین حال، این کتاب برای کسانی که دوست دارند بدانند از زمان امضای توافق موقت هسته ای در نوامبر گذشته، چه مسائلی در مذاکرات فشرده بین ایران و قدرت های جهانی (و به عبارت دقیق تر، بین ایران و آمریکا) بحث شده، بسیار ارزشمند و مفید خواهد بود.

به گفته پورتر، تشدید بحران هسته ای ایران، یک دستور کار سیاسی مخفی برای تصمیم گیران آمریکایی بوده (حتی خیلی قبل از اینکه اسرائیل وارد این بازی شود). این یکی از موضوعات اصلی کتاب است و نقطه شروع برای بحثی که ما در اسرائیل با آن ناآشنا هستیم.

داستان، با حمایت آمریکا از عراقی ها در خلال جنگ ایران و عراق در دهه 1980 آغاز می شود. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، به نکته اصلی و حیاتی تبدیل شده است. به گفته پورتر، این واقعه و پایان جنگ سرد، فرش را از زیر پای سازمان سیا (CIA) کشید و بهانه ها برای ادامه سیاست بازدارندگی را از بین برد.

راه حلی که آمریکایی ها برای ادامه به کار این سازمان با بودجه بسیار هنگفت پیدا کردند، این بود: ساختن یک تهدید جدید با ادغامی از سلاح های کشتار جمعی و ترور. ایران، که در بالای لیست قرار داشت، تهدیدی را به وجود آورد که موجب نجات سازمان سیا شد.

تقویت منافع سازمان سیا با دستیابی نومحافظه کاران به موقعیت های ارشد دولتی تشدید شد. این جریان را نظریه پردازانی چون دیک چنی، پال ولفوویتز و جان بولتون، رهبری می کردند. آنها کمپینی را برای سلب مشروعیت از جمهوری اسلامی راه اندازی کردند که هدف آن براندازی حکومت بود.

در خلال کتاب پورتر این ادعا به خوبی اثبات شده است که سیاست های آمریکا و اسرائیل دربرابر ایران براساس منافع سیاسی و سازمانی آنهاست، نه لزوما تحلیل های واقعی و دقیق از برنامه هسته ای این کشور که براساس نظارت آژانس یا مقاصد رهبران ایران ارائه شده باشد.

به گفته پورتر، هیچ تحلیل نظام مندی از اهداف برنامه هسته ای ایران ارائه نشده و هیچ یک از تصمیم گیران و سیاست گذاران آمریکایی و اسرائیلی به اینکه چرا همه اظهارات رسمی ایران درباره این موضوع در راستای معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای است، به صورت جدی فکر نکرده اند.

بعلاوه، در بحث های آمریکا تا سال 2007، و در اسرائیل تا امروز، اصل و قاعده کلی این است که ایران با استفاده از سانتریفیوژها و غنی سازی اورانیوم، بی باکانه به سمت بمب اتمی پیش می رود. پورتر و آژانس بین المللی انرژی هسته ای، هیچ مدرکی برای اثبات حرکت ایران به سمت بمب هسته ای نیافته اند.»»

آقای پورتر در مصاحبه با هاآرتص، انگیزه خود از تالیف این کتاب را چنین بیان می کند: دلیل آن، درک این واقعیت بود که یک روایت درباره مسئله هسته ای ایران بدون مواجهه با هیچ چالشی توانسته کسب اعتبار کند، اما آنچه من در طول سال ها متوجه شده ام، واقعیات متعدد مهمی هستند که قابل تطبیق با روایت معمول نمی باشند. همچنین متوجه شدم، من تنها روزنامه نگاری بوده ام که از نزدیک مدارک مربوط به این مساله را دنبال کرده است. و نهایتا – و احتمالا مهمتر از همه- اینکه فهمیدم، نمی توان واقعیت را در یک یا چند مقاله ارائه داد و باید یک کتاب بنویسم.

وی در پاسخ به این سوال "آیا منصفانه است که بگوییم، کتاب شما نشان می دهد تمام بحران هسته ای که در دهه اخیر آشکار شده ناشی از تلاش آمریکا و اسرائیل برای جلوگیری از دستیابی ایران به برنامه هسته ای صلح صلح آمیز و غیرنظامی است؛ هرچند این برنامه براساس پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT)، مجاز باشد؟ و اینکه چنین تلاش هایی، این واقعیت را که ایران هرگز متمایل به ساخت سلاح های هسته ای نبوده، دچار ابهام کرد؟" اظهار داشت: بله! من تاکید قابل توجهی روی آغاز تاریخ تعامل بین سیاست های هسته ای ایران و سیاست های آمریکا و اسرائیل در مقابل آن داشته ام.

من نشان دادم که  چگونه مداخله دولت ریگان، از حدود سال 1983 شروع شد، تا به آلمان و فرانسه فشار بیاورد که از همکاری با ایران در تکمیل رآکتور بوشهر، خودداری کنند و از ارائه سوخت اورانیوم غنی شده برای بوشهر نیز سرباز زنند. این دخالت به این معنی بود که ایران یا باید از حقوق خود براساس پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای دست بردارد یا در تقابل با سیاست آمریکا به بازار سیاه رجوع کند تا بتواند قابلیت مستقلی برای غنی سازی به دست آورد. علیرغم اتهامات بعدی آمریکا و اسرائیل که ایران علاقه مند به غنی سازی برای سلاح های هسته ای است، هیچ مدرکی برای اثبات این ادعا وجود نداشته و ندارد.