خاطره حاج محمدرضا طاهری از آرزوی کربلا درجبهه ها

بعضى وقتا آدم خيلى دلتنگ رفيقاى قديمى ميشه ، شهيد عباس اصغرزاده هم رفيق خوبى بود هم بچه محلمون بود ، اين عكس رو تو پدافندى مهران گرفتن ، يكى از شباى ماه مبارك رمضان آقاى سليم توانا شاعر اهل بيت اين عكس رو بهم رسوند، سمت چپ تصوير شهيد اصغرزاده و نفر وسط جانباز و مداح دلسوخته ى اهل بيت عليهم صلوات الله حاج رضا پوراحمد كه سالها از نفس گرمش رزمنده ها استفاده كردند ، دلم هوايى مهران شده ، اون موقع به بچه ها ميگفتن نزديك ترين راه به كربلا راه مهرانه، يادمه موقع پست شبانه بچه ها اول تو سنگر رو به حرم امام حسين عليه السلام دست رو سينه ميذاشتن و با اشک يه سلام به حضرت ميدادن  السلام عليك يا اباعبدالله، يادتون باشه هر وقت مشرف شدين كربلا به ياد بچه هايى كه در حسرت ديدن كربلا بودن و در مسير حرم آن حضرت شهيد شدند باشيد و جاى اونا زيارت كنين.

عباس هم يكى از همون كربلا نرفته ها بود ولى مطمئنم لحظه ى آخر ارباب بي كفن خودش به ديدنشون رفته و سر تك تك شهدا رو به بالين گرفته ، يا اباعبدالله ....

در آن نفس كه بميرم در آرزوى تو باشم به آن اميد دهم جان كه خاك كوى تو باشم

الصباح قيامت كه سر ز خاك بر ارم به جستجوى تو خيزم به گفتگوى تو باشم