ادلب؛ استخوانی در گلوی منطقه

به­گزارش«.مدّاح.نیوز.»؛ این روزها که کرونا به جان مردم منطقه ما افتاده؛ منطقه ای که با جنگ های طولانی ، تحریم ها و پایین بودن سطح بهداشت عمومی در معرض فجایع انسانی است، بیش از هر زمان به صلح ، ثبات و امنیت نیاز داریم.

در این میان از جمله کشورهای آسیب دیده و پر از رنج و درد و آوارگی انسانی و نزدیک به یک دهه درگیر جنگ های بی حاصل داخلی، کشور سوریه می باشد که در تمام این سالها با مخوف ترین گروه های تروریستی جنگیده است.

دولت سوریه سرانجام بعد از ۹ سال موفق شده حق حاکمیت خود را بر بخش های بزرگی از این کشور احیا کند و تا بازگشت به وضعیت عادی، تنها استان ادلب و برخی نقاط کردنشین باقی مانده تا این کشور باردیگر زندگی در آرامش را دوباره تجربه کند.

هم اکنون در ادلب نزدیک به ۱۰۰ هزار تروریست خطرناک لانه کرده اند که از نقاط مختلف سوریه و سایر مناطق جهان به این منطقه آمده اند و آنها که اینان را مسلح کرده و به کارزار علیه ملت و دولت سوریه واداشته اند، از حل معضل درمانده اند یا طفره می روند و یا اساسا حل مساله به نفعشان نیست.

کشورهای اروپایی و برخی کشورهای عربی که راه را برای حرکت های بزرگ تروریستی باز کرده بودند، اکنون می بینند که دست پرورده هایشان اصلی ترین مانع برسر راه ثبات در سوریه هستند و به همین علت تلاش می کنند از خروج تروریست هایی که اینک به استخوانی لای زخم تبدیل شده اند از این کشور جلوگیری کنند.

برغم همه اینها، عملیات نیروهای مسلح سوریه با قدرت در حال پیش رفتن است که در صورت تعامل و همکاری های منطقه ای و کمک بازیگران این عرصه ، سریعتر نیز به نتیجه خواهد رسید.

اما شرایط کنونی نه تنها آینده سوریه، بلکه ثبات منطقه را نیز تهدید می کند، بویژه آنکه صهیونیست ها طی این سال ها همواره از فرصت سوء استفاده کرده و به تجاوزهای هوایی و موشکی علیه نیروهای مقاومت و ارتش سوریه ادامه داده اند.

آمریکایی ها نیز بویژه در دوران دولت ترامپ بدون پایبندی به هیچ یک از اصول بین الملل، به غیر از هرج و مرج و غارت نفت سوریه هیچ گام مثبتی برای مردم ماتم زده این کشور بر نخواهند داشت.

حال با ورود ارتش های ترکیه و سوریه به یک درگیری مسلحانه، نگرانی ها افزایش یافته و اوضاع نیز پیچیده شده است.

ترکیه در حالی که ارتش سوریه در یک ماموریت ملی در داخل مرزهای قانونی خود بسر می برد، با هدف برطرف شدن ملاحظات و دغدغه های امنیتی اش وارد درگیری با نظامیان سوری شده که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران بیشتر به سان یک تله برای ترک ها می باشد.

در شرایط خطیر جاری، آنچه جای سوال دارد این است که از این درگیری ها چه کسانی سود می برند، پاسخ به این سوال در شبکه های اجتماعی مردم منطقه ، اعم از ترکیه ، سوریه ، عراق و سایر کشورها و نیز کارشناسان ارشد رسانه ای و سیاسی قابل رصد است و همه تاکید دارند که برنده اصلی این منازعات بی حاصل آمریکا و اسرائیل هستند و منطقه در آستانه جنگ جدیدی قرار گرفته است.

به همین منظور ، برای خاموش کردن آتش روشن شده و مهار بحران در چند روز گذشته رایزنی های گسترده ای از سوی رئیس جمهور ترکیه و رهبران منطقه ای صورت گرفته است.

اردوغان از یک سو با اروپا و آمریکا و حتی ناتو تماس های مستمر داشته که یک جنبه ماجرا تلقی می شود و رایزنی ها با روسیه و ایران به عنوان شرکا و دوستان منطقه ای معتمد طرف دیگر ماجرا ؛ شرکایی که پیش از این تلاش های موفقی در کاهش بحران ، آتش بس و حتی خارج کردن برخی مناطق سوریه از وضعیت ناپایدار امنیتی داشته اند.

اردوغان در آخرین رایزنی هایش در روز شنبه با حسن روحانی رئیس جمهوری ایران گفت و گوی تلفنی داشت که در آن از حل سیاسی بحران سوریه استقبال کرد و روحانی نیز ضمن تاکید بر ضرورت تشکیل نشست سه جانبه در تهران ، آمادگی تهران را برای کمک به آنکارا جهت حل مساله اعلام داشت.

بر این اساس به نظر می رسد، این درک عمومی در منطقه وجود دارد که راه حل پایان دادن به بحران ، از راه نظامی ممکن نیست و طرف های مختلف می بایست راه حل های دیپلماتیک را جست و جو کنند. از همین رو منطقی خواهد بود که ترکیه عملیات نظامی ارتش این کشور را در داخل سوریه متوقف کرده و با به رسمیت شناختن حق حاکمیت سوریه ، وارد مذاکرات فشرده سه جانبه شود.

بی شک ترکیه نیز بهتر از هر کسی می داند که آن سوی آبهای مدیترانه عایدی برایش ندارد و مساله ادلب نیز استخوان در گلویی است که ایجاد کنندگان آن نمی خواهند هزینه ای برایش بپردازند.