آقای زیبا کلام ما حزب اللهی ها هم با شما موافقیم!

با سلام خدمت جناب آقای دکتر صادق زیبا کلام. به جهت جلوگیری از به ­به و چه ­چه ذوق زدگان سیاسی به قول خودشان معتدل و عقل گرا،(همان اصلاحات خودمان) در مقام توضیح به نامه ی سرگشاده شما خطاب به حضرت آیت الله خاتمی، عضو محترم هیأت رئیسه ی مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه ی موقت تهران، من هم به عنوان یک دلواپس، و به زعم شما بی سواد، مطالبی را محضر دکترتان عرض میکنم.

در ابتدا باید عرض کنم که شما نه تنها اهلیت اظهار نظر کارشناسی در مباحث دینی را ندارید، بلکه اهلیت نوشتن نامه ی سر گشاده برای مقام فقاهت و مدرس حوزه ی علمیه را هم ندارید و اینکه چطور به خودتان اجازه دادید که به ثقة الأسلامی همانند آیت الله خاتمی نامه ی سر گشاده بنوسید، هنوز برای خود من هم مبهم است. اگر چه در دایره دید خود، همه را دون و دکترهای همفکرتان را، مادون می بینید و به قول دوستمان که می گفت بعضی ها خود را فرزند خدا می دانند و ما را پسر کریم شیره ای فرض کرده اند، اما بر آن شدم که بگویم فأین تذهبون.

آقای دکتر صادق زیبا کلام، عنوان دکتری را خیلی ها یدک می کشند ولی اگر هنگام خواندن تعقیبات نماز ظهر و عصر، به معنای اللهم انّی اعوذُ بک من علمٍ لاینفعُ... توجه بفرمایید، خیلی از گره های ذهنی تان باز می شود. همانگونه که در تفسیر دعا می توان به این نکته اشاره کرد، تمامی علوم به نوعی دارای نفع هستند. پس چرا در این دعا عنوان شده که باید پناه برد به خدا از علمی که نفعی ندارد؟! آری منظور علمی است که شاید به درد مقاصد دنیوی و مطامع بخورد، شاید حزب و جناحی را راضی نگه دارد، اما در روز قیامت هیچ سودی عائد صاحب آن نمی شود. و حتی ممکن است بعضی مواقع به ضرر او تمام شود.

و امّا بعد، برای ما حزب الهی ها احمدی نژاد و خاتمی و روحانی ندارد هر آنکه روی خط مستقیم اسلام ناب، انقلاب اسلامی ایران و رهبری حرکت کرد ما هم او را هم دوست داریم. و صد البته در این مورد هم، حق انتقاد دلسوزانه و دلواپسانه را برای خود محفوظ می دانیم. ولی آنچه که مسلم است این است که ما عهد اخوت با هیچ کسی جز سکان دار جایگاه ولایت مطلقه ی فقیه و خاصّه به طور مشخص با حضرت امام خامنه ای(حفظه الله)، نبسته ایم. که شما در مقام قیاس، مدام می گویید فلان دولت این عملکرد را داشت و بهمان دولت، آن عملکرد را. طبق فرمایشات حضرت آقا، تمامی دولت ها دارای نقاط قوت و نقاط ضعفی بوده اند و هستند و ما منکر آن نیستیم. امّا آنچه مبرهن است، نباید با سیاسی کاری و سیاسی گویی اذهان آحاد مردم جامعه را مشوش کرد.

به قول یکی دیگر از دوستان، احمدی نژاد تمام نواقص و ایرادات و سوء مدیریت ها، از صدر اسلام تا کنون را گردن گرفت. شما لطف فرموده به اداره، و سر و سامان دادن اوضاع کشور، خصوصاً در بخش فرهنگ و اقتصاد بپردازید. ای مسلمان، ای ایرانی، ای آریایی، هموطن عزیزم، هم آئین بزرگوارم، استاد اساتید من، مردم نجیب کشور عزیزمان و امثال این من حقیر، دلخوش به شعار عقلانیت و اعتدال، و با نگاه به دستانی که کلید قفل آرامش و خوشبختی بین آن بود، طبق وعده های انتخواباتی، منتظر تجربه کردن آرامش در جامعه، به دور از قیل و قالهای سیاسیون بودیم نه اینکه بدتر از دولت قبل، مدام جوابیه، مدام تکذیب، مدام شانه خالی کردن از بار مسئولیت، مدام تهمت زنی و نشانه گرفتن انگشت اتهام به حزب و جناح و گروه مقابل را شاهد باشیم. آقای زیبا کلام، مردم از این حرفها خسته شده اند به دنبال چه می گردید؟!

فرموده بودید: "مگر واقعاٌ ظرف۱۰ماهی که این دولت برسر کار بوده چه تغییر و تفاوت های فاحشی از نظر فرهنگی صورت گرفته که این همه برخی ها از جمله جنابعالی دچار نگرانی شده‌اند؟"به راستی ادبیات شما من را به یاد ادبیات احمدی نژاد در واکنش به قیمت گوجه فرنگی انداخت که وقتی گفتند قیمت گوجه فرنگی خیلی بالا رفته، گفت: در مغازه ی میوه فروشی سر کوچه ی ما قیمت گوجه ارزان است. تو گویی بنده خدا همراه اصحاب کهف سالیان دارازی را در غار بوده!. و حال گویا شما هم جا پای هم او گذاشته اید! آقای زیبا کلام یعنی واقعاً شما متوجه تغییرات نشده اید!؟ حداقل به اهمّیت نامگذاری امسال توسط حضرت آقا توجه بفرمایید.

خطاب به آیت الله خاتمی افاضه فرموده بودید: "اصول۱۱۳تا۱۴۲قانون اساسی پیرامون وظایف و مسئولیت های رئیس‌جمهور و قوه مجریه است. این وظیفه که امور فرهنگی و اشاعه آن بایستی توسط دولت انجام بگیرد را جنابعالی از کدام یک از این سی اصل قانون اساسی برداشت می‌فرمائید؟" به نظر شما اگر مباحث فرهنگی جامعه جزو وظایف دولت نیست پس تلفن یک شرکت خصوصی فرهنگی را بدهید تا مردم از این به بعد ترویج و گسترش مباحث فرهنگی را از آن شرکت مطبوعه مطالبه کتتد. و یا دستور بفرمایید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را منحل بفرمایند تا خیال همه به کل راحت شود. باز هم خدا پدر آن سرداری که شما به خاطر بالا بودن نمره عینکتان او را سرهنگ فرض کردید، بیامرزد که در شهرداری پایتخت، سازمانی را که شاید وظیفه ی ذاتی آن صرفاً ارائه خدمات شهری به مردم بود، تبدیل به نهادی فرهنگی-خدماتی کرد.

اول اینکه در خصوص شورایعالی حوزه‌های علمیه توضیحاتی عرض کنم: تعریف و همچنین شرح وظیفه ی شورای عالی حوزه های علمیه، بر اساس ماده یک و دو، از فصل اول اساسنامه ی شورا که به تأیید مقام معظم رهبری(حفظه الله) و مراجع عظام تقلید هم رسیده است این است: «شورای عالی حوزه ی علميه قم»، که در اساسنامه ی آن، به اختصار «شورای عالی» ذکر می‌شود، تشکلی از علما و خبرگان اسلامی است، که عهده‌‌دار سياست‌گذاری و برنامه‌ريزی کلان در بخشهای مختلف آموزشی، اخلاقی، تبليغی، اجتماعی، و معيشتی حوزه ی علميه قم و ساير حوزه‌هايی که از امکانات و خدمات حوزه علميه قم استفاده می‌کنند، می باشد. نه عموم مردم. جناب آقای دکتر نه دخترهایی که به جای روسری گویا پارچه ای شبیه دستمال کاغذی با عرض20 سانت، روی سر آنهاست.

به عبارت دیگر، وظیفه ی این شورا، بسط و گسترش حوزه های علمیه، جهت پرورش، تعلیم و تربیت کارشناسان دینی ست که آنها هم به سهم خودشان به منویات شورا عمل می کنند. به عنوان یک مثال، از هزار، برای روشن شدن ذهن جنابعالی، همین طلبه ی ناهی از منکر، یعنی شهید خلیلی است که با مایه گذاشتن از جان برای زنده نگه داشتن یکی از فروع دین، به نام امر به معروف و نهی از منکر(که یکی از دلایل قیام مولود این روزها، حضرت سید الشهداء(ع) هم زنده کردن این فریضه ی الهی بوده) می باشد. و باز به خاطر مغلطه ی بعضی ها که از روی مرض هر چه بگوییم چیزی دیگری می بافند، باید عرض کنم و توضیح بدهم، از تمام وظایفی که بر دوش این شهید والامقام بوده، و به آن عمل کرده(طبق مستند پخش شده از صدا و سیما) به دلیل اثر گذاری اجتماعی بالای کار بزرگی که انجام داده، بحث احیای امر به معروف او بیشتر نمود پیدا کرد. که این خود یک کار فرهنگی بسیار مهم و مؤثر است.

دوم اینکه در خصوص سازمان تبلیغات اسلامی و مواردی که با رنگ آبی مشخص شده، باید معروض دارم که:

1- احیاء و اشاعه اندیشه تابناک اسلام درهمه زمینه‌های مورد نیاز و تقویت روح عبودیت الهی و ترویج اخلاق اسلامی در میان مردم به ویژه نسل جوان.

۲- دفاع از اصول اسلام، نظام مقدس جمهوری اسلامی و آرمان‌های انقلاب اسلامی و شناخت توطئه‌های فرهنگی- تبلیغی بیگانگان و تبیین انحطاط و بطلان مکتب‌های الحادی و انحرافی و مبارزه با آفت‌های التقاط و تحجر با تکیه بر جامعیت اسلام.

۳- گسترش کمی و کیفی تبلیغات دینی مردمی و برانگیختن احساس مسئولیت عمومی در قبال اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران. از اهداف آن می باشد و باید اذعان کرد، با وجود ضعفهایی در این سازمان، تا به حال کارنامه ی قابل قبولی در این حوزه از خود ارئه کرده است.

سوم اینکه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی نیز وظیفه ی ایجاد و گسترش شناخت، علاقه و باور نسبت به اسلام ناب، انقلاب اسلامی، مزیت‌های جمهوری اسلامی ایران و فرهنگ و تمدن اسلامی - ایرانی در جوامع دیگر به منظور گسترش پرتوِ اسلام و تحکیم همگرایی و پیوندهای اسلامی، دینی و معنوی دارد.ولی همین سازمان درنمودار سازمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی زیر مجموعه ی این وزارت می باشد.

چهارم نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، یک نهاد غیر دولتی و مستقل می باشد که از قضا رئیس هیأت امنای آن شخص وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

پنجم سازمان اوقاف و امور خیریه، نهاد اداره‌کننده ی موقوفات در ایران است. قلمرو فعالیت این سازمان شامل «موقوفات عام فاقد متولی یا مجهول التولیه و موقوفات خاصه و اماکن مذهبی اسلامی و همچنین اثلاث باقیه و بقعه‌های متبرکه، محبوسات، نذور، صدقات و هر مال دیگری که به غیر از عنوان وقف برای امور عام‌المنفعه و خیریه اختصاص یافته و مؤسسات و انجمن‌های خیریه‌ای که از طرف دولت یا سایر مراجع ذی‌صلاح به سازمان محول شده باشد.» است. که این سازمان هم در نمودار سازمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی زیر مجموعه ی این وزارتخانه می باشد.

ششم کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به‌عنوان نهادی دولتی و وابسته به وزارت آموزش و پرورش،با هدف ايجاد امكانات لازم جهت رشد و پرورش فكری و ذوقی كودكان و نوجوانان، گستره ی فعالیتش و بررسی عملکرد آن محدود به وزارت وزارت اموزش و پرورش است که آن هم به دولت بر میگردد.

هفتم حوزه‌ی هنری مرکز هنر و اندیشه اسلامی است. بزرگ‌ترین و مهم‌ترین پایگاه هنری ایران که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357، به همت جمعی از ادیبان و هنرمندان مسلمان، انقلابی و متعهد به صورت خودجوش و با هدف تبیین اندیشه‌های انقلاب اسلامی، آموزش هنرمندان متعهد به آرمان‌های اسلام و انقلاب اسلامی و نیز تولید آثار فاخر ادبی_هنری شکل گرفت. حوزه‌ی هنری به عنوان یک مرکز بزرگ هنری پس از گذشت سال‌ها فعالیت، اکنون بر پایه سه رکن استوار است: 1.تولیدات(محصولات مکتوب، شنیداری و دیداری) 2.منابع اطلاعاتی(منابع آرشیوی، موزه و گنجینه‌ای، بانک های اطلاعاتی) 3. نیروی انسانی متخصص(ادبا، هنرمندان و پژوهشگران) که با مراجعه به آثار تولیدی، جذب نخبگان هنر و ساماندهی عمومی خواهیم دید که این حوزه هم کارهای کم و کوچکی تا به حال انجام نداده و به وظایف خود درحد قابل قبولی پرداخته است.

هشتم مؤسسات آموزشی و پژوهشی امام خمینی و تنظیم و نشر آثارحضرت امام خمینی(ره) که من هم با نظر شما موافقم. مؤسسه ی تنظیم و نشر آثارحضرت امام خمینی(ره) که با نظارت مستقیم سید حسن خمینی، در بخش‌های پژوهشی، هنری، امور فرهنگی و ارتباطات، انتشارات، امور بین‌الملل، طرح و برنامه، اداری و مالی، دفاتر نمایندگی، واحدها و مؤسسات وابسته و پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی فعالیت میکند،گرچه تلاش بسیار زیادی هم در خصوص پژوهش و هم در خصوص نشر آثار پیرجماران انجام داده و زحمات بسیار زیادی در این زمینه کشیده، ولی نتوانسته هنوز اندیشه ی گرانمایه ی امام امّت را در ذهن ها آنگونه که باید متبلور کنند.

خود این مطلب، معلول دو فرض علت است: اول آنکه، یا اندیشه های ایشان آنقدر علمی، دقیق، ژرف و سنگین است که شاید برای همه قابل هضم نباشد و خود شما و دوستانتان هنوز هم که هنوزه، این معارف و آموزه ها را نتوانستید برای خود حلاجی کرده و با تأمل به اهداف و دستورات آن جامه ی عمل بپوشانید. و این مطلب در آرمان، کلام، تئوری های ذهنی و عملکرد شما مشهود است. ولی خودتان هم این را خیلی خوب می دانید که خیلی ها با گوش جان و فهم وبصیرت دینی، آنها را سرلوحه زندگی خود قرار داده اند. و کلام ولایت فقیه را علاوه بر استعانت از منطق، عقل و نص صریح قانون اساسی، به وسیله یک احساس درونی و قلبی پذیرفته اند. و یا دوم اینکه اگر این دو مؤسسه، در حدّ مطلوب عمل کرده بودند، کسانی که در کنار امام راحلمان به عنوان یاران و پرچمداران مبارزه و انقلاب عکس یادگاری انداخته اند یادشان نمی رفت، که بودند، چه بودند و عاقبت سر از بی­ بی ­سی، وی ­او ­ای، و کشورهای متخاصم با جمهوری اسلامی ایران سر در نمی آوردند. که بخش اعظم این هم به ضعف ایمان، منافق بودن، منفعت طلب بودن، اجیر شده و وابسته بودن آنها بر می گردد نه اندیشه های گهر بار امام عظیم الشأن(ره) و زحمات این دو مؤسسه ی تلاشگر و پویا.

1- مرکز خدمات حوزه‌های علمیه

2- شورایعالی حوزه‌های علمیه

3- سازمان تبلیغات اسلامی

4- سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی

5- جامعة المصطفی العالمیه

6- نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور

7- سازمان اوقاف و خیریه

8- دفتر تبلیغات اسلامی

9- کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

10- حوزه هنری(تبلیغات اسلامی)

11- شورایعالی انقلاب فرهنگی

12- شورای برنامه‌ریزی حوزه‌های علمیه خراسان

13- شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی

14-مؤسسه نشر آثار حضرت امام خمینی

15-مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی

با عنایت به مطالب فوق، و با توجه به اینکه به هر حال دستگاهها، سازمانها و نهادهای فوق مگر نه اینکه حتی در ضعیف ترین عملکرد در حوزه ی فرهنگ جامعه را، رو به جلو حرکت داده اند و کمک حال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده اند و هستند. مگر نه اینکه این دستگاهها، جاده صاف کنی، برای دستگاه اصلی متولی فرهنگ کشور یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محسوب می شوند.

اگر دقت کرده باشید، من در تمام این متن، از عنوان کامل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی استفاده کرده ام و آن این معنا را در بر دارد که آموزش و رشد فرهنگ در جامعه ی علوی ایران اسلامی و نهادینه کردن آن باید، همواره با ارشادات اسلامی همراه باشد تا اثر گذاری مطلوب، صورت گیرد.

جناب آقای زیبا کلام، چون مردم ما مسلمان هستند، چون زمینه ی فکری آنها بر مبنای تعالیم تشیع و اسلام شکل گرفته، چون آداب و رسوم، اعتقادات، ارزشها و باورهای این مردم که به قول تیلور: "آداب و رسوم، اعتقادات، ارزشها و باورهای هر جامعه، تعریف فرهنگ هر آن جامعه را می سازد"، بر اساس دین و مذهب آنها قوام یافته، چون قشر تحصیل کرده­ی ما با وجود آموخته های دروس دانشگاهی، که در اکثر مواقع ریشه و مبنای غربی دارد، ولی هنوز دین باورند. باید مباحث ارزشی و دینی در خوراک دهی فرهنگی این جامعه لحاظ گردد.

کشور ما ترکیه نیست که برای به ظاهر مدرن شدن یا عضو اتحادیه اروپا شدن دگردیسی فرهنگی را در پیش بگیرد، آن هم به هر قیمتی. امام راحل عظیم الشأن انقلاب اسلامی(رحمة الله علیه) به ما و شما یاد داده، هویت اسلامی- ایرانی ما، معامله شدنی نیست.

آیا خدای ناکرده مراجع عظام تقلید به عنوان مروجین دستورات الهی، مفسرین آیات قرآن، معلمین سیره ی انبیاء و ائمه ی هدات، علیهم صلوات الله و تبیین کنندگان احکام اولیه و صادر کنندگان احکام ثانویه وصاحب فتاوی، چنین ارئه ی طریق کردند که در مجامع به اصطلاح فرهنگی، با اختلاط زننده ی دختران و پسران جوان بدون هیچ گونه ارشاد اسلامی، به بهانه نشاط بخشی به جامعه، به جای مطهری، علیمحمدی، احمدی­ روشن، شهریاری، کاظمی­ آشتیانی و بهشتی کردن جوانان، راه جهنم را برای آنها هموار کنند.

آیا مجوز گرفتن دوباره یشهلا شرکت، خبرنگار اخراجی و یار غار زهرا رهنورد و مهرانگیزکار، روزنامه نگار و فعال فمینست که از مسافران کنفرانس برلین(اردیبهشت۱۳۷۹) بوده و هم اکنون به عنوان پژوهشگر در یکی از دانشگاه های آمریکا مشغول به کار است و با حسن يوسفی اشكوری، پژوهشگر دينی که هم اکنون خلع لباس و خارج نشین شده است، همکاری می کند، برای بازگشائی دفتر و آغاز به کار مجله ی فمینیستی توقیف شده ی زنان، با نامی جدید، که نوع فعالیت آن می تواند برای از هم گسستن پیوندهای خانوادگی و تزریق اندیشه های مسموم سکولاریسم و همچنین فاصله انداختن میان زن و مرد در جامعه بسیار مضر و خطرناک باشد، اتفاق بی اهمیتی در حوزه ی فرهنگ محسوب می شود.

مجله ای که مسیر یک ماهنامه توقیف شده در لوای یک نام دیگر را ادامه می دهد. مجله ای که مروج بی توجهی زنان بر حقوق مردان، تاکید بر تساوی مطلق حقوق زن و مرد، بی توجهی به نقش زنانه و مردانه، فعالیتهای هیجان انگیز و خطرناک زنان، ریاست زنان در مشاغل حساس و خطرناک، زشت پنداری انجام کارهای خانه و نگهداری از فرزندان، تاکید بر اشتغال زنان به صورت رسمی، تبلیغ تساوی و مشابهت زن و مرد در توانایی کارکردی، رعایت صرف پوشش ظاهری و غفلت از حیا و عفاف به عنوان باطن و روح حجاب، داشتن در آمد مالی مستقل زن از مرد و ... است.

و آیا کارت زرد حضرت آقا را به نمایشگاه کتاب مشاهده نفرمودید. ایشان به جز مواردی که در سفرهای استانی مانند کردستان و کرمان به سر می بردند، حضور فعال و طولانی مدت بعضا 3 ساعته در نمایشگاه و بازدید از غرفه های مختلف و گفتگو با ناشران با همراهی وزرای فرهنگ و ارشاد وقت، جزو برنامه های همیشگی ایشان بوده است. آیا متوجه نشدید با افتتاح نمایشگاه بیست و هفتم، تقریبا هر روز خبر مبنی بر توزیع فلان کتاب بحث برانگیز و در ادامه، جمع آوری آن و توزیع غیررسمی آنها مخابره می شد.از انتشار و توزیع کتاب شاعر شاهین نجفی ملعون(هتاک به ساحت امام علی النقی(ع) ) گرفته تا برخی کتاب های مرتبط با جریان فتنه و...انتشار کتبی مانند "زوال کلنل" و کتاب صادق هدایت و انتشار کتاب منتظری ساده لوح و صانعی و...

همچنین، فضادادن به فتنه گران مذهبی که در شبکه های ماهواره ای بیشمار خود، چهره زشتی از تشیع را به تصویر می کشند و دادن غرفه به آنها جهت عرضه مطالب خطرناکشان، اجازه توزیع کتبی راجع به خلافه ثلاثه و برخی مسایل تنش آفرین در کنار فضادادن به باند "ص.ش" که شیعه ی افراطی و تندرو و البته آمریکاپسند را ترویج می کنند.

ولی امر مسلمین یکی از کتابخوانان برجسته در میان چهره های نظام هستند که بسیاری از نویسندگان، مؤلفان و ناشران را با اسم و مشخصات می شناسند و با آنان رابطه عاطفی خوبی دارند. پس مشکل، از نمایشگاه و ناشران و کتاب نیست بلکه باید مساله را در مدیریت فرهنگی جستجو کرد.

در عین حال، آقای وزیر محترم ارشاد هنوز توضیح نداده اند که در آخرین نشست خبری اش با خبرنگاران در سال 92، براساس کدام توجیهی گفت که "به رهبری گفتم نمی توانم انتظارات شما را کامل برآورده کنم"! اگر واقعا بر سر این حرف خود هست و نمی تواند و یا(...) انتظارات ایشان را برآورده کند، اصرار بر حضورش در این مقام، یک اشتباه بزرگ است. گرچه باز هم خدا پدرش را بیامرزد که گفت نمی توانم و مثل بعضی ها دروغ نگفت.

همانطور که فرمانده قرارگاه خاتم الأوصیا در برنامه راز می گفت: "اینکه حضرت آقا در مورد فعالیت نیروهای خود جوش مذهبی در تشکل های مختلف صحبت کردند این خود پیام دارد پیام اینکه جهاد شروع شده است" یعنی آقای زیبا کلام الان ما در جنگ به سر می بریم و این جنگ یک جنگ تمام عیار فرهنگی است که دشمن با تمام امکانات و تجهیزات و با استفاده از تمامی ابزار و بهره مندی از علوم روز دنیا و با به کارگیری منافقین فرهنگی و مسخ شده گان علوم بیمار غربی به میدان آمده تا هم دینمان را ازما بگیرد، هم فرهنگ ما، و در پی آن عزت، شرف و کشور عزیزمان را.

آقای زیبا کلام شما فکر کردید نامه تان به آیت الله خاتمی یک نامه ی سر گشاده است. در واقع یک کلاه گشادی است که با ترفند فرار رو به جلو و فرافکنی قرار است بر سر اذهان عمومی گذاشته شود. غافل از اینکه مردم آنقدرها که شما فکر می کنید بی سواد نیستند. مردم بصیرت دارند. می فهمند. همانطور که فهمیدند با جریان انحرافی چه کنند، می دانند با اینگونه تحرکات مرموز چه کار کنند.

آقای دکتر دغدغه های آشکار و اعلام شده ی مراجع تقلید نسبت به وضعیت فرهنگی دولت یازدهم، به ویژه وزارت ارشاد که در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری با امام خامنه ای(حفظه الله)، ایشان نیز این نگرانی ها و دغدغه ها را تأیید کردند، همه و همه بیانگر این نکته است که تیم فرهنگی دولت، نیاز به ترمیم و جابجایی دارد.

جناب آقای زیبا کلام،متأسفانه اين نامه ی شما کاملاً پوپوليستی بود. اينکه بودجه چند مؤسسه فرهنگی و علمی و انتشاراتی را يک کاسه کنار هم قرار بدهيم و بعد در يک سوال کلی و مبهم بپرسيم اينها با اين بودجه ها چه کرده اند؟ کاری ساده لوحانه است. اولاً بايد ديد هر نهاد يا مؤسسه دقيقاً چه کار ويژه ای برایش تعریف شده و بعد بپرسيم اين نهاد فرهنگی چه خروجی روشنی داشته است و آنگاه قضاوت کنيم. بسياری از اين مؤسساتی که شما به آنها اشاره کرده اید، اتفاقاً عملکرد بسيار موفقی در حوزۀ کاری خود داشته اند. از همه اينها گذشته تغيير فضای فرهنگی کشور بيش از همه، متأثر از رويکرد طبقۀ حاکم در هر کشور است. اين مساله هنگام تغيير دولت ها در کشور ما هم کاملاٌ ملموس است. النّاس علی دين ملوکهم. وقتی رئیس جمهور، چند کلمه در مورد يک مسئله موضع می گيرد، جامعه نسبت به آن موضع کاملاٌ عکس العمل نشان می دهد. عکس العملی که با دهها کتاب شايد نتوان اثرات آن را در مردم ايجاد کرد. لذا اين که بزرگانی مثل آیت الله خاتمی نسبت به عملکرد کسانی که در پيشانی نظام هستند از خود حساسيت نشان می دهند کاملاً به جاست.

و در آخر چشمها را باید شست، جور دیگر باید دید. تمام مردم ایران دلسوز نظام اسلامی و کشورشان ایران هستند، آقای زیبا کلام اگر حرفی زده می شود از سر پدر کشتگی و عناد نیست. برای اعتلای پرچم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است. چپ و راست و اصول گرا و اصلاح طلب ندارد، باید هر کسی اگر کار خوبی انجام داد و به درستی به وظایفش عمل کرد از او قدر دانی و تشکر شود و هر کسی که راه ناصواب در پیش گرفت و در مدیریت و اداره کردن کشور دچار نقصان بود در مرحله ی اول با انتقاد و پیشنهاد مسیر جدید و در صورت تکرار اشتباهات گذشته، در مرحله بعد، البته با در نظر گرفتن رضای خداوند و رعایت عدالت به وسیله ی قانون و دموکراسی حاکمه، در مراحل دیگر، فرد لایق را متصدی امور کرد.

                                                                                           وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى
                                                                                                    مهدی فاطمی
                                                                                                       93/3/18